Voor een gezonde en zelfstandig werkende samenleving is meer nodig dan alleen financiële steun vanuit de overheid. De oplossingen uit de nota die CDA Tweede kamerlid Hilde Palland onlangs in het nieuws opperde, zoals forse verruiming van de bestaande kindregelingen en een grondige herziening van het verlofstelsel, zijn niet de oplossing. “De overheid moet niet eerst voor gezinnen zorgen, maar net andersom. It takes a village to raise a child”, aldus Meike Manschot van NVO.
Geen ruggengraat voor tegenslagen
Manschot: “Financiële of sociale steun is broodnodig om mee te kunnen doen in het geval van bestaansminimum of onveiligheid. Het omkijken én steunen is dan van levensbelang. Het pamperen van de samenleving is echter van een andere orde. Enkel wijzen naar de politiek en de overheid voor financiële steun biedt namelijk geen ruggengraat voor tegenslagen in het leven, het maakt onze samenleving juist kwetsbaar.”
Burgers afhankelijk van geld en iemand in een hogere positie
“Een regering die bij alle moeilijkheden waar de samenleving mee te maken heeft direct de portemonnee trekt, doet aan curling”, stelt Manschot. Hiermee bedoelt ze dat alle oneffenheden gladgestreken moeten worden. De indirecte boodschap die hiermee wordt afgegeven is dat burgers afhankelijk zijn van geld en iemand in een hogere positie.
Manschot vervolgt: “Op deze manier leren mensen dat ze moeilijkheden niet zelf kunnen oplossen. Een verkeerd voorbeeld dat op deze manier doorgegeven kan worden aan volgende generaties.”
Het risico van curlingpolitiek
“Het bedrijven van curlingpolitiek is een risico. Juist nu de curlinggeneratie, die op de arbeidsmarkt komt én straks mogelijk een gezin gaat stichten. Deze generatie leert op deze manier dat niet alleen hun ouders, maar ook de buitenwereld pampert. Met als gevolg dat deze generatie niet alleen onzelfstandig, angstig, afwachtend en vermijdend is, maar hierin volledig wordt gesteund door de overheid. Tenminste als het ligt aan het CDA”, zo zegt Manschot.
De gevolgen hiervan zijn niet te onderschatten. De (jeugd)zorg loopt vol. Naast de toename van stress, angst en paniek, binnen de curlinggeneratie 2.0, wordt ook een toename van het vingerwijzen naar de overheid verwacht. En hiermee dus nog meer vraag naar financiële ondersteuning en het subsidiëren van burgers. Is een pamperende ‘curling’-politiek wat we willen?
Een heel dorp nodig
Laten we vooral de regie bij de burger houden en voor elkaar zorgen. Want voor de opvoeding van kinderen tot gezonde en zelfstandige burgers, heb je immers een heel dorp nodig”, besluit Meike Manschot, orthopedagoog-generalist NVO en BIG en kinder- en jeugdpsycholoog NIP.
