Vandaag hebben huisartsen, VVT-organisaties, cliënt- en mantelzorgorganisaties hun handtekening gezet onder de samenwerking voor de regio Kennemerland op het gebied van onvrijwillige zorg thuis. Deze brede samenwerking is uniek in Nederland. Zorgverleners en mantelzorgers werken samen om te voorkomen dat de cliënt thuis onvrijwillige zorg krijgt in het kader van de Wet zorg en dwang (Wzd).
Samenwerking in de regio
Huisartsen Zuid Kennemerland, Huisartsenvereniging Midden-Kennemerland, VVT-organisaties Kennemerhart, Sint Jacob, Zorgbalans, ViVa! Zorggroep, Buurtzorg en De Zorgspecialist, Tandem Mantelzorg en Alzheimer Nederland hebben voor de regio Kennemerland afspraken gemaakt over de samenwerking tussen zorgverleners als onvrijwillige zorg in de thuissituatie onvermijdelijk lijkt.
Hiermee versterken ze de bestaande samenwerkingen, waarvan Wijkgerichte Zorg en de samenwerking van VVT-organisaties in het Centraal Aanmeldpunt Zorginzet Haarlem en Meer (CAZHEM), Kennis en Expertise Centrum KEC en de samenwerking tussen VVT-organisaties en GGZ-organisaties bij de uitvoering van een inbewaringstelling (IBS) voorbeelden zijn.
Uniek in Nederland
Deze brede regionale samenwerking in Kennemerland is uniek in Nederland en is gebaseerd op een duidelijke visie op wat goede zorg is in de ogen van cliënten en mantelzorgers. De inhoud van de zorg staat voorop en de samenwerking is gelijkwaardig en gaat over de grenzen van de eigen organisatie heen. Daarna volgen het regelen van de zorg en de financiën.
Het doel van de samenwerking is dat mensen zo lang mogelijk hun zelfstandigheid en kwaliteit van leven behouden. De zorgverleners bieden maatwerk om aan te sluiten bij de specifieke behoefte van de cliënt. Samenwerking vanuit een gezamenlijke visie en verantwoordelijkheid is essentieel om goede zorg te geven, zeker als het om onvrijwillige zorg gaat.
Gezamenlijk beleidsplan
De betrokken partijen hebben een beleidsplan opgesteld om de kaders te bepalen voor de samenwerking bij de uitvoering van de Wzd wanneer zorg in de thuissituatie wordt gegeven. Zoals wie welke rol vervult, hoe overleg plaatsvindt en waar op moet worden gelet. Elke zorgaanbieder heeft een eigen beleidsplan voor de toepassing van de Wzd, die is afgestemd op het regionale beleidsplan.
Kennis en ervaring delen
Ook is een gezamenlijke scholing georganiseerd voor onder andere huisartsen, specialisten ouderengeneeskunde en verpleegkundigen ouderenzorg en organiseren de organisaties hun eigen scholingsactiviteiten die regionaal zijn afgestemd. Centraal staat hierbij het herkennen van situaties en weten wat te doen, ook in overleg met familie.
Om informatie en casuïstiek met elkaar te delen en bespreken, wordt een kennis-/informatieplatform opgericht. Dit moet inzicht en houvast bieden in het maken van de moeilijke afweging bij onvrijwillige zorg. Een afweging die steeds om maatwerk vraagt.
Psychogeriatrische of gelijkgestelde problematiek
De Wzd geldt voor cliënten met psychogeriatrische of daaraan gelijkgestelde problematiek. In andere gevallen geldt de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz). Voorbeelden van onvrijwillige zorg zijn het toedienen van vocht of medicatie of het beperken van iemands bewegingsvrijheid omdat hij een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving is.
